W kraju kwitnącej wiśni opowieść ta jest kojarzona niemal przez wszystkich — pochodzenie tejże datuje się na okres Heian (czyli na lata 794-1185), natomiast autor po dziś dzień pozostaje nieznany.
Opowiada ona o zbieraczu bambusu zwanym Taketori no Okina, który to pewnego dnia spostrzega, że z wnętrza jednej z łodyg bambusa wydobywa się nieziemskie światło. Następnie po otwarciu tejże łodygi zbieraczowi ukazało się dziewczęce niemowlę! Zdumiony zabrał dziecię do domu i po czym wraz z swoją żoną postanawia, że wychowają je za swoje, albowiem sami nie doczekali się własnego potomstwa – dziewczynce nadali zatem na imię Kaguya.
Po niespełna dwudziestu latach Kaguya stała się dorosłą kobietą i miała odznaczać się tak niebiańską urodą, że jej przybrani rodzice usiłowali ukryć ją przed światem – ponoć promieniowała takim blaskiem, że ciemność nocy przemieniała się w jasność dnia i z tego też powodu nazywano ją Księżniczką Światła. Ale pomimo tych prób jej ukrycia to Kaguya i tak doczekała się od groma zalotników pragnących ją poślubić, niemniej jednak każdemu z nich odmawiała tłumacząc, że ona sama nie należy do Ziemi, bowiem przybyła na Ziemię w wyniku “obowiązku z poprzedniego życia” i niedługo nadejdzie dla niej czas powrotu. Wyznała przy tym, iż w czasie pełni Księżyca niebiańscy wysłannicy przybędą, aby zabrać ją z powrotem.
Na tą wieść o rychłym odejściu córki z domu, to przybrany ojciec Kaguya udał się do cesarza z prośbą czy on nie mógłby pomóc jemu zatrzymać jej. Jako, że cesarz podkochiwał się w Kaguya, to ochoczo spełnił tą prośbę Taketori no Okina i wysłał pod jego dom cały zastęp żołnierzy. Lecz na nic to się zdało, bo wkrótce po tym dom i teren wokół niego został zalany “blaskiem dziesięciu księżyców”, a na ten widok wojownicy cesarza zdrętwieli w osłupieniu.
Wtedy z chmur zaczęli opadać niebiańscy emisariusze w czymś co zostało określone jako “latający pojazd przykryty parasolem z lekkiego jedwabiu“. Już po wylądowaniu jeden z emisariuszy zwrócił się w kierunku Taketori no Okina:
“Zdziecinniały, stary człowieku! Wysłaliśmy tę młodą damę do tego świata na krótką chwilę. Kaguya została zobowiązana do życia tutaj w tak skromnych warunkach z powodu grzechu, który popełniła w przeszłości, ale termin jej kary minął. Jak widzisz przybyliśmy, aby ją zabrać z powrotem! I bez znaczenia co zrobisz, nie możesz jej zatrzymać“
W tym samym momencie Kaguya wyszła z domu i zmierzając w kierunku emisariuszy powiedziała do swoich przybranych rodziców, że “nie moim życzeniem jest Was teraz opuszczać, ale proszę, zobaczcie przynajmniej jak będę wznosiła się ku niebu“. Przed odlotem napisała jeszcze list pożegnalny i spożyła też trunek podany jej przez niebiańskiego wysłannika. Na koniec Kaguya wspięła się do ów latającego pojazdu i wraz ze świtą niebiańskich istot wzniosła się do nieba.
Za ciekawostkę należy podać, że według naukowców japońskich, nazwiska osób wymienionych w opowieści odpowiadają rzeczywistym postaciom.
źródła: Traditional Japanese Literature: An Anthology, Beginnings to 1600, edited by Haruo Shirane;
thediplomat.com; pl.wikipedia.org
